Al die jaren had ze nergens last van gehad. Met enige afstand had ze altijd haar werk kunnen doen. Wel werd ze steeds vlakker en matter en was werkelijk genieten van contact met haar partner en kinderen lastiger geworden. Maar sinds die laatste keer met dat kindje dat zo vreselijk toegetakeld was bij dat auto-ongeluk, en dat ze niet had kunnen redden was het mis. Steeds kwamen de beelden terug, en niets leek te helpen. Haar dagelijkse dosis oxazepam die ze nodig had om iets rustiger te worden en überhaupt te kunnen slapen, hielp ook al niet meer. Een dubbele dosis dan maar….. Het idee dat ze verslaafd was geraakt aan deze zelfmedicatie was al meerdere malen langsgekomen, maar zonder die pillen schakelde ze gewoon niet meer af. En nu hielp dit ook al niet meer. Ze voelde zich steeds verder van de realiteit afglijden, niets inspireerde meer. En dan die hyperactiviteit: alle zintuigen leken wel de hele dag wagenwijd open te staan, al die prikkels. Na de dienst kon ze alleen nog maar denken ‘rot maar op’, alles was teveel. Hoe lang zou ze dit nog vol houden? Haar kinderen en partner begonnen haar ook al te mijden omdat ze zo gesloten en mopperig was……..
De symptomen van trauma zijn het resultaat van de hooggeladen onafgeronde biologische reactie op dreiging, bevroren in de tijd. PTSS is een angststoornis die ontstaat als gevolg van een onopgeloste traumatische gebeurtenis. PTSS manifesteert zich in indringende “flashbacks”, verstorende en ontregelende herinneringen, dissociatie, gaten in bewustzijn (black-outs) en vermijdend gedrag.
Als medisch personeel kom je vaak in situaties terecht die overweldigend en bedreigend kunnen zijn. In deze situaties kun je echter niet de natuurlijke reactie volgen die nodig is om hieruit te komen. Er wordt immers van je verwacht dat jij kalm blijft en hulp kunt bieden. Dit wordt na verloop van tijd een overstromende emmer die tot aanhoudende fysieke en psychische klachten kan leiden. Wellicht herken je je in de tekst hierboven en wordt het tijd om hulp te gaan zoeken.